Od wybuchu choroby nazwanej COVID-19 w Chinach (listopad 2019), a potem w Tajlandii, USA, Włoszech i Francji (styczeń 2020) wszyscy z zapartym tchem poszukiwali doniesień o szczegółach budowy koronawirusa SARS-CoV-2, aby stworzyć skuteczną szczepionkę. Dokładnie 12 stycznia 2020 r., Chiny udostępniły reszcie świata sekwencję genetyczną nowego koronawirusa. Ta informacja była kluczową dla rozpoczęcia wyścigu zbrojeń z patogenem. Wysoce zaraźliwy wirus błyskawicznie się rozprzestrzeniał i zagroził całej ludzkości.Kilka konsorcjów złożonych z ośrodków akademickich i koncernów farmaceutycznych rozpoczęło intensywne badania nad opracowaniem szczepionki przeciwko SARS-CoV-2. W czerwcu 2020 r. pojawiły się pierwsze doniesienia o powstaniu skutecznej szczepionki, a 8 grudnia 2020 r. wykonano w Wielkiej Brytanii pierwsze szczepienie (nie licząc szczepień na etapie badań klinicznych niezbędnych do procesu rejestracyjnego) szczepionką mRNA konsorcjum Pfizer/BioNTech. W takim tempie w XXI wieku powstała szczepionka na nową chorobę wirusową – w 13 miesięcy od pojawienia się nowego patogenu i w 11 miesięcy od poznania sekwencji genetycznej winowajcy. Było to możliwe dzięki nakładowi kilku miliardów dolarów (USA) oraz poświeceniu znacznej części czasu (od czerwca do grudnia) na testowanie skuteczności i bezpieczeństwa, do urzędowej rejestracji szczepionki i rozpoczęcia wielkoseryjnej produkcji. Szczepionka Pfizer/BioNTech wg badań Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN charakteryzowała się skutecznością 95% na wariant klasyczny wirusa. Tuż po niej zarejestrowano i wprowadzono do obrotu kolejną szczepionkę mRNA firmy Moderna (skuteczność 94%), szczepionki wektorowe konsorcjów/firm Oxford/AstraZeneca (82%), Johnson&Johnson (72%), Gamaleya (SputnikV, 91%) oraz o nieco niższej skuteczności szczepionki inaktywowane firm Sinopharm (79%) i SinoVac (50%) i jeszcze kilka innych. Na przełomie 2020 i 2021 roku rozpoczęto szczepienia populacyjne na wszystkich kontynentach.